Ik zag dat jij je mooie kleur vergat

Je was bleek, gebroken en verward

Ik wist niet dat jij zoveel schade had

Lief hart

Maar toen ik laatst alleen zat

Voelde ik jou kloppen op een deur

die ik niet kende van ellende

Lief hart

Lief hart

Ik wist niet dat jij zoveel kamers had

Lief hart

Toen ik bij die ingang stond

werd ik bang voor wat er in mij bestond

Ik wilde het daarbij laten

en keerde mij weer om

Maar jij begon te praten

over dat alles er mocht zijn

dat ik binnen mocht komen

want de oude pijn, die wacht op mij

Jij vertelde verder

als een kameleon

Het verhaal dat ik dacht te kennen

zat ergens andersom

Lief hart

Ik wist niet dat jij zoveel talen sprak

Lief hart

Jij bonsde harder en harder

de deur sloeg open met een klap zo hard

Ruiten die vlogen als vogels naar buiten

De zee nam alles mee

Want de kraan begon te stromen

en de druppels die dropen

door alle gangen gelopen

uit mijn ogen gekropen

over mijn wangen geslopen

Lief hart

Ik wist niet dat je zoveel tranen had

Lief hart

Zo zaten wij eerst,

zwaar als lood

met die oude pijn in onze schoot

Ik zei, oude pijn, voordat jij verdwijnt

wil ik nog iets kwijt

Bedankt…

Hoe gek het ook klinkt

Bedankt dat jij er was,

Jij hebt me doen zien

Jij hebt me doen weten

wat ik vergeten was

Een kracht, in mij

die niemand af kan nemen

Laat ons nog één keer

dansen in de regen

Oude pijn

Ik moet nu gaan, zei de oude pijn

tegen mijn lieve hart en mij

De zon kwam op en hij vertrok

De regenboog achterna…

Lief hart, wij geloven in leven na de dood

en jij… kleurt nu zo mooi rood…